Albisteak

Arerio bihurtutako babeslekua

Arerio bihurtutako babeslekua

Ainhoa Larrabe Arnaiz

Planoak, mapak eta txostenak maletan sartu, eta guda lerroak zeharkatu. Traizioa ala ekintza heroikoa. Hesiaren zein aldetatik begiratzen zaion, horren araberakoa da Alejandro Goikoetxearekiko dagoen irudia. Militar eta ingeniari jeltzalea hasieran; desertorea 1937ko otsailaren 27tik aurrera. Gipuzkoako Maroto mendia igaro, eta faxisten aldera pasatu zen Goikoetxea orduan. Bilbo Handia inguratzen zuen defentsa lerroaren informazioarekin joan zen ordura arte haren etsaiak zirenengana. Historiografiak mito bihurtu du ingeniaria. Eta Bilbo erortzea lortzeko gakotzat aurkeztu da Goikoetxeak faxistekin kolaboratu izana. Baina, ordurako, hegazkin aleman eta italiarrek behatuak zituzten eraikuntza lanak; eta Goikoetxeak bildutako informazioa ez zen horren erabakigarria izan.

Porlanez, lurrez eta burdin hariz osatutako defentsa sarea baino gehiago zen Burdin Hesia errepublikanoentzat. Herritarren esperantzak gorde zituen azpiegiturak. "Garaiezina? argi eta garbi", zioen Euzkadi egunkari jeltzalearen editorialak hura hautsi baino hilabete lehenago. Arrakala bat baino gehiago izan zituen defentsa lerroak, ordea. Eta bada uste duenik eraikuntza bera izan zela eraikuntzaren arerio nagusia.

Bilboren Defentsarako Lerroa. Gutxik ezagutzen dute hiriburua defenditzeko Eusko Jaurlaritzak eraikitako babes lerroa jatorrizko izenez. Bitxia bada ere, faxistak eraikuntzari deitzeko erabilitako izendapenak dira gaur egunera iritsi direnak: Burdin Hesia, Herio Gerrikoa eta Altzairuzko Gerrikoa, besteak beste. Logika bikoitza zuen errepublikanoek eraikitako defentsa lerroari faxistek burdin, herio edo altzairu gisako izenekin indartzeak: garaitzea lortzen baldin bazuten, garaipena are gehiago goratzeko; eta Burdin Hesia suntsitzea lortzen ez bazuten, aldiz, porrota justifikatu ahal izateko. Propaganda zen izendapenaren xedea, eta hedabideetan behin eta berriz azpimarratu zen, gerora, defentsa lerroaren haustura. Horren adibideetako bat da ABC egunkariaren azalean azaldutako esaldia. "Francoren tropek marxismoak sortutako defentsa lerrorik sendoena hautsi dute. Maniobra bikain baten aurrean erori da Burdin Hesia".

Defentsa eredu zaharkitua

Eusko Jaurlaritza eratu eta berehala abiatu zituen Defentsa Sailak Bizkaia gotortzeko lanak, 1936ko urrian. Alberto Montaud ingeniari taldeko koronelak hartu zuen Gotorketa Sailaren ardura. Jose Antonio Agirre lehendakariaren konfiantzazko gizona zen Montaud, eta Euzko Gudarostearen aginte nagusia ere bazuen, defentsa antolatzeko ardurarekin batera. Berehala ekin zion gotortze lanari.

Francoren aldeko tropek Gipuzkoa azkar hartu zutela ikusita, Bilbo Handian jarri zituen Jaurlaritzak faxisten oldarrari aurre egiteko itxaropenak, eta Zierbenatik Plentziako kostaraino doan 80 kilometroko u itxurako defentsa lerroa diseinatu zuen, etsaiaren tropak Bizkaiko mugetan zirenean.

Hirigunea buruaskia izateko baliabideak eta zerbitzuak zituen defentsa lerroak. Xede nagusia zen Zolloko urtegia, Sondika eta Lamiakoko aerodromoak, Barakaldoko Burtzeña auzoko zentral elektrikoa, itsasadarraren inguruan antolatutako industriak, Bilboko portua eta hiria bera etsaiaren artilleriaren irismenetik babestea. Pasabidez, metrailadore gunez, gotorlekuz eta lubakiz osatutako defentsa lerroa diseinatu zuen Jaurlaritzak, Bizkaiko hiriburutik hamabost kilometro inguruko lurretan. Eta I. Mundu Gerrako Verdungo Guduaren estrategia militarrak aintzat hartuz osatu zuen babeserako plana Montaudek. Hala zehaztu zuen: "Lurreko defentsa sareek mugimendu azkar eta malguak ahalbidetzen dituzte. Eta bertan kokatutako porlanezko babesguneetan arma automatikoen eraginkortasuna ere areagotzen da. Lurraldeko errepide sarea baliatu behar da, erasoari aurre egiteko beharrezkoa den erreserba eta artilleria materiala biltzeko".

Usteak erdia ustel. Eraikitzen hasi zenetik, porrotera kondenatutako azpiegitura zen Burdin Hesia. Gerra estrategia zaharretan oinarritzen zen, gerra egiteko mekanismo modernoagoak indarra hartzen hasi ziren une berean. Zehazki, I. Mundu Gerra ondoren, Frantzia eta Alemaniaren artean eraikitako Maginot Lerroaren ereduari jarraitu zion Jaurlaritzak Burdin Hesia eraikitzeko. Defentsa eredu estatikoan oinarritu zen: lurrean eraikitako babesean. Baina gerora ikusi denez, tanke eta gerra hegazkinek funtzio erabakigarria izan zuten 36ko hartan. Lurrean eraikitako defentsak ezer gutxi egin zezakeen zerutik jaurtitako obusei aurre egiteko. Errealitate hori agerian uzten dute 1937ko ekainaren 12an Burdin Hesia hautsi zuten eguneko datuek ere. La Gaceta del Norte egunkariak emandako datuen arabera, 6.850 bonba jaurti zituzten faxistek egun bakarrean, defentsa lerroa arrakalatzeko. Norabide horretan azaldu zuen Manuel Chiapuso CNTko kideak Bilboren defentsa lerroa burdinazkoa baino "zetazko gerrikoa" zela.

Traizioaren itzala

Armamentuari dagokionez, desoreka handia zegoen bi bandoen artean. Eta ildo horri jarraituz idatzi zuen Pablo Beldarrain Euzko Gudarosteko komandanteak eraikuntzari buruzko iritzia ere, 36ko gerra bukatu ondoren: "Errutinazko lerro batek gutxi balio zuen, ez bazuen aurrean zeuden arerioak adina arma". Edonola ere, eraikuntzaren arazo bakarra ez zen izan defentsa eredu zaharkituan oinarritzea.

Traizioaren itzala izan zuen azpiegiturak hasieratik. Pablo Murga kapitaina izan zen lanen lehenengo arduraduna, baina Jaurlaritzak laster jakin zuen informazioa pasatzen ziola Wilhelm Wakoningg Austriako kontsul eta nazien aldeko espioiari. Donibane Lohitzunen atxilotu zuten kontsul austriarra, Exmouth ontzi ingelesa hartzera zihoala. Burdin Hesiaren planoak zeramatzan aldean. Murga eta Wakoningg, biak fusilatu zituzten. Murgaren traizioaren ondoren, Alejandro Goikoetxea Elorrioko militar eta ingeniari jeltzaleak hartu zuen lanak zuzentzeko ardura. Otsailean pasatu zen faxisten aldera, azpiegiturari buruzko informazioarekin.

Defentsa lerroaren ahulguneak zeintzuk ziren bazekien Goikoetxeak; bazekien Larrabetzu eta Fika arteko mendiguneak hutsune nabariak zituela balizko eraso baten aurrean. Nolanahi ere, jeltzale horrek Francoren aldekoengana jo aurretik, aski ezagunak ziren ahulgune horiek. Gerora jakin denez, Alemania eta Italiako behaketa hegazkinek Burdin Hesiaren ehunka argazki atera zituzten airetik; eta bazuten errepublikanoen defentsa lerroaren nondik norakoen berri. Ezbairik gabe, 36ko gerrak ezagun egin dituen izenetako bat da Goikoetxearena. Historiografia frankista arduratu da goratzen jeltzaleak Jaurlaritzari egindako traizioa; gudari goitizena ere jarri zioten, gerora, armada faxistako bere kideek.

Hiria eta herriak

1936ko urrian abiatu zituzten Bilbo gotortzeko lanak, eta 1937ko ekainean hautsi zuten faxistek. Zortzi hilabete horietan, baliabide eta indar guztiak eraikuntza lanera bideratu zituen Jaurlaritzak. Milaka izan ziren babes lerroa eraikitzen aritu ziren emakume eta gizonak. Soldaduak soilik ez, herritar xumeak ere aritu ziren lurrean zuloak egin eta lubakiak marrazten. Paradoxikoa zen egoera. Izan ere, nekazari eremu eta herrixketan eraiki zuten hiriburua defenditzeko helburua zuen azpiegitura. Eta Bizkaiko herrietako kideek hasieratik bertatik sumatu zuten Burdin Hesiaren presentzia. Lanak abiatu eta berehala, azpiegitura eraikitzeko tresneria konfiskatzen zieten tokian tokiko herritarrei. Pikotxak, aitzurrak, trontzak, aizkorak... lanetarako baliagarria izan zitekeen edozein erreminta hartu zieten herritarrei. Milaka herritarren joan-etorriek ere, egoera deserosoak sortu zituzten kaltetutako herritarren artean.

Lanek iraun bitartean, etengabekoa izan zen defentsa lerroan aritzen ziren langileen joan-etorria. Eta baserri, baratze eta pinuen lapurreta ugari salatu ziren Burdin Hesiak zeharkatzen zituen hainbat herritan. Horren eraginez, proiektuarekiko eta langileekiko ezin ikusiak sortu ziren hainbat tokitan. Egoera horiek saihesteko, tokian tokiko langileak kontratatzeko agindu zuen Defentsa Sailak. Eta eraikuntza lanak zaintzeko guardiak ere jarri zituzten nekazari guneetan.

Bilbo defenditzeko lerroaren egitasmoa gerra egoeran murgilduta zegoela osatu zuen Jaurlaritzak, eta eraikuntza lanak fronteetako borrokekin uztartu behar izan zituzten hasieratik. Goikoetxea ingeniariak ihes egin zuela jakin baino bost egun lehenago, Candido Saseta komandantearen heriotzaren berri izan zuen Jaurlaritzak. 1937ko otsailaren 23an hil zen, Asturiasko frontean. Joseba Elosegi Saseta batailoi jeltzaleko kapitainaren arabera, eginbehar guztiak uztartzeak kontrako eragina besterik ez zuen izan. Gerra bukatuta, azaldu zuen alferrikako lana izan zela Burdin Hesiaren eraikuntza. "Lubaki baldar eta arrunta zen. Eremu batzuetan lurzoruaren izaerarengatik belaunetaraino hondoratu gabe zegoen. Bluff bat izan zen gerrikoa". Elosegiren iritziz, hainbat batailoik beren posizioak utzi, eta Burdin Hesira jotzen zuten babes bila, faxistei aurre egin beharrean. Defentsa lerroa hautsi aurreko hilabeteko Lemoatxa mendiguneko gudua jartzen du kapitainak adibide gisa.

Arrakalekin sortu zen azpiegitura izan zen Burdin Hesia. Zaharkitutako estrategia militarra zuen oinarri. Baina erresistentziaren ikur bihurtu zen milaka gizon-emakumerentzat. Esperantza zen murruen bestaldean zuten armarik indartsuena.

Langabezian, baina lana bilatzeko lanean

Langabezian, baina lana bilatzeko lanean

Oihana Cabello
Hondotik azalera, denok batera. Bou Sarea izeneko anezka sortu dute Busturialdean, langabeei lana bilatzen laguntzeko. Gizarte berrikuntzarako programak garatu dituzte, Bizkaiko Foru Aldundiaren laguntzarekin. Ezkerraldean, Nerbioi Ibaiz...

Larru ontzaileen ondarea gal ez dadin

Larru ontzaileen ondarea gal ez dadin

Natalia Salazar Orbe

Larru onduen usaina giroan. Makina zaharren triki-trakaren erritmoa gogoan. Urteen joan-etorriek aldatu ez duten espazio zabala, bere hartan, geldirik; mutu egonik ere, historiaren aldi baten berri emanez. Duela hamar urte itxi zuten Foruan urteetan martxan egon den Teneria Vascongada larruak ontzeko lantegia. Zirrara berezia eragin dio lekuak Aitor Arana Arruti argazkilariari. "Lehenengoz sartu nintzenean, liluratuta utzi ninduen. Denboran geldituta zegoen. Pentsatu nuen altxor bat zela". Suntsitzeko arriskuan dago orain, eta, barrualdeak duen garrantzi handiaz jabetuta, erabilera bat eman diezaioten, erakusketa deigarri bat antolatu du: Salba dezagun kurtiderixie bihar inauguratuko dute, eta hilaren 24ra arte egongo da ikusgai, Gernika-Lumoko kultur etxean.

Ricardo Arrazola Sagastizabalek 1940ko hamarkadan hartu zuen lantegia. Baina, berez, 1918koa da. Hala ekarri du gogora oñatiar haren iloba Iñaki Arrazolak. Belaunaldi askotako larru ontzaileen familia bateko oinordekoa da. Hura eta haren lehengusuak izan dira tradizioa hautsi duten lehenak. Hala ere, ondotxo daki zein den Foruan egiten zuten lana, Doroteo Arrazola Markiegi aita zuena izan baitzen lantegian lan egin zuen azkena.

Larrua ontzeko prozesu osoa egiten zuten bertan. Larruak hiltegietan jaso, eta biltegietan gordetzen zituzten, gatzetan. Lantegira iritsi bezain laster, gatza kendu, pisatu eta sailkatu egiten zituzten. "Orbainik edo makulu markarik edo antzekorik zuten aztertzen zuten, arrasto horiek larruen prezioa merkatzen zuten eta". Uretan jarri, eta gatz, koipe eta ile arrastoak kendu behar izaten zizkieten. Gustuko lodierara egokitu, eta karetan jartzen zituzten gero. Larrua ontzeko garaia iristen zen orduan. "Bi prozedura zeuden: landare bidezkoa eta kromo bidezkoa. Hemen, normalean, landare bidezkoa egiten zen". Lehortu, lisatu, koipea eman, eta merkaturatzeko prest uzten zituzten.

Madrilen, Salamancan eta Sevillan zeuzkan ordezkari eta bezerorik garrantzitsuenak. "Larru gehienak zapatagintzarako eta zaldi eta abereentzako zelak edo uhaleria egiteko erabiltzen zen".

Gaur egun, pentsaezina da Teneria Vascongada lantegia martxan jartzea. Adinagatik eta belaunaldi berriek lekukoa hartu ez ziotelako itxi zuen Arrazola Markiegik. Baina bestelako arrazoirik ere bazegoen: "Larrugintzan jarraitzeko bete beharreko neurriak ez ditu betetzen era honetako kurtideria tradizional batek: kutsaduraren eta segurtasunaren aldetik, besteak beste. Joan den mendeko industria bat da".

Balio handia

Beharrerako ez, baina jarduera ekonomiko haren lekuko gisa historia egiteko balio handia du lantegiak. "Aitak lanean zegoela utzi zuen bezala dago". Arana argazkilariak makinak martxan ere ikusi ditu. Bera izan da horren guzti horren lekuko. "2012an sartu nintzen lehenengoz lantegian, Iñakiren eta familiaren baimenarekin. Argindarra zuen oraindik, eta bertan lanean aritua zen gazte ezagun batek martxan jarri zituen makinak. Funtzionatzen zuten".

Altxor hura zaindu eta babestu behar zela jakin zuen orduan bertan. "Atentzioa eman zidan lekuaren edertasunak: argiek, lehortegiak... Hiru solairuko eraikina da. Beheko solairuan daude makina gehienak. Eta azkenengoan lehortegia dago".

Bisita bat baino gehiago egin du lokalera. Horietan guztietan argazki saioak egin zituen, materiala jaso eta aurrerago erakusketa egin ahal izateko. Lan hori bihar emango da argitara. 54 argazki aukeratu ditu artistak. "Gehienak larrua ontzeko askotariko arteei buruzkoak dira". Makinak, baloiak eta larruak ikusi ahalko dira, besteak beste.

Larruek protagonismo berezia hartuko dute. Lantegian bertan gordeak izan dituzte, zintzilik. Eta hala jaso ditu Aranak bere argazkietan ere. Lantegitik hartu, eta erakusketa aretoan zintzilikatuko ditu artistak: "Bisitariek larrua ontzeko lantegia zer den usain dezaten nahi dut". Erremintak eta zenbait tresna ere eramango ditu kultur etxera.

Prozesu osoa, bideo batean

Larrua ontzeko prozesu osoa jaso zuten bideo batean, 2006an. Hori ere emango dute erakusketa aretoan. "Azal bat besterik gabe zelan sartu, eta onduta eta ezkoztatuta zelan ateratzen den ikusi ahalko da. Beheko solairutik hasi, eta hirugarren solairura arteko bidea erakusten du".

Argazkietako batzuek beste batzuek baino itxura errealistagoa dute. Hala ere, denak ala denak teknika bera erabilita osatu ditu: HDR edizio estiloa deritzona erabilita, alegia. "Horretan ere izan dudan garapena ikusten da. Erakusketan, 2012an egiten hasi nintzeneko irudiak ikusten dira. Gutxiago tratatuta daude, gutxiago landutakoak dira".

Erakusketa ez da, beraz, ohiko argazki erakusketa bat izango. Ez izango duen itxurari erreparatuta; ezta dituen helburuei erreparatuta ere. "Berezia izango da. Lantegiaren planoak ere jasoko ditut panel batean. Hala, bisitariak ikusi ahalko du zer-nolako irtenbide arkitektonikoa izan ahalko lukeen".

Hasiera bitxia

Inaugurazio ekitaldia bihar egingo dute, 19:00etan. "Ez nuen ohiko erakusketa bat egin nahi. Larrua ontzeko lantegiko elementuez gain, zuzeneko musika ere izango da. Biolontxelista batzuk ariko dira giroa berotzen. Horrez gain, Santurtziko San Jorge lanbide heziketako ikastetxe integratuko ikasleak ere etorriko dira, eta argazki saio batzuetarako nirekin egiten duten lanaren erakustaldia egingo dute: modelo bat makillatuko dute kurtideria bateko langile gisa".

Aranaren lanaren adierazgarri izango da erakusketa. Abandonatutako lekuetan argazkiak egitea maite du: "Etxe abandonatuak, lantegi abandonatuak, errotak...". Etxetik gertu era horretako altxor bat aurkitzea sinestezina iruditu zitzaion. "Erabileraren bat izan behar zuela pentsatu nuen".

Iñaki Arrazolaren aitonaz eta aitaz gain, beste sei-zazpi behargin zituen lantegiak; inguruetako baserrietakoak ziren. Beraz, industria handien eraginik ez, baina, bere neurrian, garrantzia izan zuen herrian. Bizkaian itxi zuten azken kurtideria izan zen, gainera.

1918an, Martin Berasaluzek lantegia eraiki zuen garaian, era horretako leku asko zeuden Araba, Bizkai eta Gipuzkoan. Hala ekarri du gogora Arrazolak: "50 inguru izango ziren. Abeltzaintza gehiago zegoen orduan. Hala, ia herri guztietan hiltegiak zeuden. Beraz, larrua landu eta ontzeko leku horiek behar ziren".

Lantegi barrualdea industria ondare izendatu zuen Jaurlaritzak. Baina Arrazolak eta Aranak gogora ekarri dute eraikina bera behar bezala mantentzen ez bada barrukoa ere hondartzeko arriskua dagoela.

Foruko Udala Hiri Antolamendurako Plan Orokorra aztertzen ari da, eta hortik zein irtenbide lortuko duten zain dago Arrazola. "Asmoa da kurtiderian jardueraren bat sortzea, eta, nola ez, barruan dauden tresneria eta materialak babestea eta errespetatzea. Museo bat egitea izan liteke aukera bat. Baina zer egin aztertzen ari dira".

Denbora dute kontra, ordea. "Azkar ibili beharko dute", adierazi du ugazabak. "Hamar urte inguru dira itxi zutenetik, eta, teilatua eroriko balitz edo barruan ura sartu, akabo". Bide beretik mintzatu da Arana ere: "Oso egoera ezegonkorrean dago. Erortzeko arriskua du".

Duintasunerako aldarria

Duintasunerako aldarria

Natalia Salazar Orbe
Gazte-gaztetatik hasita, bizitzako urterik onenak eta gehienak beharrean eman dituzte gaurko adinekoek. Baldintza txarretan, belaunaldi berriei egoera hobea uzteko borrokaldi luzeak igarotakoak dira horietako asko. Penaz begiratzen...

Baratzeen ordez, autoak

Baratzeen ordez, autoak

Ainhoa Larrabe Arnaiz
Duela sei urte eraiki zuten Getxoko Ibarbengoako metro geltokia. Baina itxita dago oraindik, ondoko lursaileko parkinga noiz egingo zain. Zehazki, Tosu kaleko berdegunean egin nahi dute hiru solairuko aparkalekua. Baina hori saihe...

Isilpean gordetakoek argia ikusi dute

Isilpean gordetakoek argia ikusi dute

Natalia Salazar Orbe
Egia, justizia eta ordaina. Nagusitzen ari den aldarria. Egia jakiteko, lekukoen eta horien senideen testigantzak entzun. Jaso. Hausnartu. Eta publiko zabalarentzako eskuragarri jarri. Non, eta sarean. Lan hori egin du Durango 1936...

Umeak, pediatra barik hazten

Umeak, pediatra barik hazten

Eider Mugartegi
Osasun zentro bakoitzari pediatra bat dagokio 0-14 urte bitartean dauden 900 umeko, baina kalkulu horiek ez dira beti betetzen. Lekeitioko osasun etxea da horren adibide. Kontuan izanik Lekeitioko osasun etxeak inguruko herrietako ume g...

Euskarazko sorkuntzaren leihoa

Euskarazko sorkuntzaren leihoa

Ainhoa Larrabe Arnaiz
Argi dio Ander Lipus Artedrama antzerki laborategiko kideak: "Programatzen ez dena ez da ikusten, eta komunikatzen ez dena ez da iristen". Euskarazko arte eszenikoen sorkuntza bultzatzeko lanetan buru-belarri ari da Artedrama antz...