Klubeko presidente Alexander Ferreirak jakinarazi duenez, jadanik 40 auzotarrek egin dute taldearen karneta. Kanpainiak aurrera jarraitzen du, eta lagun gehiagoren babesa lortzea espero dute.
@sarean
Bi talde hauen inguruko informazio gehiago jaso gura duenak webgune hauetan dauka horretarako aukera.
• www.sanfranciscofc.net. San Frantzisko futbol taldea.
• www.hegoak.com. Hegoak elkartearen webgunea.
3.505
• Zinebi jaialdira aurkeztutako filmak. Zinebi Bilboko zinema dokumentalen eta film luzeen nazioarteko jaialdirako 3.505 film aurkeztu dituzte. Orain arteko kopururik handiena da aurtengoa. 54. Zinebi jaialdia datorren azaroan izango da, hilaren 16tik 23ra bitartean.
Patio ertzeko loreak
Afrika galdutzat har dezakegu. Etorkizun beltza kontinente beltzarentzat; edo etorkizun eza, zuzenean. Gorriak bizi dituzte han ume, heldu eta zaharrek, baina ez daude bakarrik. Odol eta, batez ere, ideologia gorridun lagun asko dituzte parean. Laguntzen. Lagunak laguntzen, hurkoak maitatzen. Baina ez dago esperantzarik. Eta lagun gorri horiek badakite: izan kooperante, moja zein misiolari. Ez dago esperantzarik. Bo, bada aukera bat, baina ez da oso desiragarria: Lehen mundu deritzogun hau bonba atomikoekin leherraraztea eta zerotik hastea. Baina ez da oso desiragarria. Azken batean, esperantzarik ez.
Sarrionandiaren kartzelako poemetan, "heltzear den zori onaren seinalea" da esperantza, "hor, patio ertzean hazten den lorea". Edota "itxarotea", besterik gabe; "egunik egun itxarotea besterik ez". Inoizko euskal idazlerik onenetarikoaren olerki hau nik gura dudan eremura eramanda —horretarako da poesia, ezta?—, solidaritateaz arituko naiz, eta benetan solidarioak diren lagunen indarraz eta kemenaz. Eta horren guztiaren zergatiaz.
Txunditu egiten naute hondamendiaren lekuan bertan lan egiten dutenek, bereziki bost, hamar, hogei urte ematen dituzten horiek, jakinda hogeita hamar, berrogei, berrogeita hamar bihurtuko direla. Miresten ditut. Miresten ditut inuzenteak ez direlako eta esperantzarik ez dagoela badakitelako. Baina bertan jarraitzen dute, beren gogoa eta kemena makurgaitz.
Orduan, galdera: Zertarako? Zertarako esfortzu handi hori egin lortuko ez duzula badakizunean? Zergatik zeure bizitza eman zer lortzerik ez dagoenean? Ez al da hori suizidioa? Gorputzaren heriotza kontzientziaren izenean. Erantzunetako bat izan liteke gizaki bakar baten bizitzak gizadia osoarenak adina balio daukala. Beraz, ume txiki, agure zahar edota ama gazte bakar baten egunerokotasuna eramangarriagoa egitea arrazoi nahikoa dela.
Eta bai, hori bada pisuzko zergati bat. Baina beste zergatiak solidaritatearen muinera garamatza; benetako hurkoarenganako maitasunaz eraikitako solidaritatearen muinera. "Nik borroka egingo dut etorkizuna (patua?) aldatzeko gai izango ez banaiz ere". Hau da, zinez eta arrazoinamenduz, badakit ez dudala lortuko baina horretan jarraituko dut. Hori da niretzat solidaritatea. Alegia, ez da "heltzear den zori onaren seinalea", ez eta "itxarotea, egunik egun" ere. Baina bai "patio ertzean hazten den lorea".
Eta nik ez dut indar hori. Bonba atomikoekin desagertuko ez den lehen mundu honetatik, ez dut kontzientziaren izenean gorputza heriotzara eramateko indarrik. Horregatik miresten ditut patio ertzeko loreak.