Badaude garaiotan noizeroko uzta ematen duten sagarrondoak lorez beterik. Aurten tokatzen zaie, bi urtean behin emateko ohitura berresten badute bederen. Petaloen arteko koloreek erleak erakartzen dituzte, kukua entzun osteko egun hauetan. Ezinbesteko laguntzaileak dira berriro martxan jarri nahi baditugu hurbilekoen artean banatzeko kutxak. Pozgarriak ere bai, heldu berriak diren liztorren aurkako borrokan. Gizakiok sortu dugun beste desoreka bat.

Ikusten dudan Kolitzako tontorrean dagoen baselizarantz begiratzen dudanean hori guztia agertzen zait begi aurrean. Dena den, leihoa zulo beltza bilakatzen da idazteko afalosteko tarteak profitatuz gero. Zulo beltza da leihoa, kanpoaldeko iluntasunak izarrak ikusteko aukera ematen duen gauetan bereziki. Begiradak bi norabide, homologian bezala.

Badaude loreak zain, gero erradioa handitu uztaren arabera txoriekin, zomorroekin, bi hanketako azeriekin, partekatzen ditugun okaranak. Horiek Sanpantaleon inguruan jasotzen ditugu zaharrondoak. Urtaroak, uztak eta jaiak antolatzeko sinesmenak apalduta ditugu, fedeak etxe honetan leku eskasa baitu. Ataburuen literatura aproposa behin betiko ala arbelezkoa bihurtu. Dena den, horizontala bilakatu dela esango nuke: zapatekin atarian lokatzik ez sartzeko lanpasaren ongi etorria da, hain zuzen ere.

Egunaren bukaerak, Nafarroako egunkari hartako burualdean bezala, pentsamendua eta Enkarterri esaldi berean oximorona zela aldarrikatzen zuenik badagoela ekartzen dizu burura. Bertan gertatzen dena ulertzeko ahaleginetan datuak falta zaizkigu eta ezin txoko eta bazter guztietara heldu. Aspalditik ez gaituzte gonbidatzen berriaren sutondora.

Tradizioaren izenean zenbat irentsi behar dugun; unean uneko aurrerapenak desegin. hortik tradizioa izango ez balitz bezala. Kontuan hartu gabe horretan azken urteek izan duten eragina.

Amets egiteko garaia da, irabazteko aukera gutxi daukagunontzat, beti galtzaileekin lerrokatu garenontzat. Irabaziak eta etekinak nahasten ez ditugunontzat, ez baitira beti programa berean sartzen, dena galduta badago ere beti geratzen zaigu zirikatzea.

Kolitzapetik begiratzen dugu, baina baditugu webcamak jarrita, erakusteko eta ikusteko. “Adimen artifizialak nola sortuko luke etorkizuneko Enkarterri?”, galdetzen diogu buruari, badakigulako sartzen dizkiogun datuen arabera zizelkatzen duela. Gizakion jokamoldean zein hodeian dauden ezaugarrien arabera egiten dute lan hausnartzen omen duten tresna horiek.

Ditugun ideiak, gehienak, zaharrak baina esanguratsuak dira, ez baitugu izan aukerarik garatzeko. Gure eskuetan baleude programak, proiektuak, planak, planoak, papera dena eusteko kapaza izanik, egitarau fanzinerosoa proposatuko genuke hurrengo lau urteetarako. Baratzeko belarrak ezberdindu eta interesatzen zaizkigunak erauzi. Baita gure gorputzak bere kontra sortzen dituen zomorroak ere. Baina algoritmoa kudeatzen dutenak beste batzuk dira.