Beharbada, herritarren kopuru handi batek ez du jakingo egun hauetan Bilboko HAPO Hiri Antolamenduko Plan Orokor berria onartu dela. Datozen hamarkadetarako hiriaren hirigintza politikak markatuko dituen hiri eraketa, aspaldiko tresna juridiko eta urbanistikoa, berandu dator, eta gizartearen parte-hartze txikiarekin. Ez da kontu hutsala.
Hiriak nola eratzen diren gai garrantzitsua da, eta horrek zuzeneko eragina du bizilagunen bizitzetan. Baina ustezko etorkizuneko plan horretan ez da funtsezko elementurik jasotzen Bilbo hiri atseginagoa izan dadin lortzeko, hau da, pertsonak, auzoak eta gure ingurumena zaintzearen aldeko apustua egingo duen hiria ziurtatuko duena.
Tamalez, azkenean onartutako testuak ez du jasotzen, ezta gutxiagorik ere, Bilbo logika jasangarri batetik garatzeko beharra, non gure hiri handiari eutsi behar dien zutabeak, batetik, auzo guztien ongizatea, eta, bestetik, gure hiri ekosistemaren ongizatea izango diren. Izan ere, Udal Gobernuak defendatzen duen proposamenak ez du arimarik, bihotz berdea eta morea falta zaio, eta, ondorioz, hiri utilitarista hutsa planteatzen du, merkantilistegia eta gizatasunik gabea.
Bilboko Udalaren azken hamarkadetako politikek auzoetako bizitza hustea ekarri dute, baina onartutako Hiri Antolamendurako Plan Orokor berriak ez du arazo hori geldiaraziko, eta, tamalez, ez du Bilboko gizarte oreka bermatuko.
Hiri Antolamenduko Plan Orokor berriak ez du hiri mugikortasun iraunkorraren aldeko apustu irmorik egiten, hori baita gaur egungo erronketako bat. Badirudi Bilbok bidegorri sare bat izango duela aurrerantzean ere, baina bidegorri horiek ez dira lotuta egongo eta ez dira seguruak izango; izan ere, inora iristen ez diren bidegorriak dira eta Espainiako bizikleta sarerik txarrenetako bat izango da, OCUk dioen bezala.
Plan horrek ez du etxebizitzarako eskubidea bermatzen. Hori guztiz ulertezina da gure hirian dagoen etxebizitza arazo larria kontuan hartzen badugu. Bilbo da etxebizitza garestien eskaintzen dituen hirietako bat, alokairuaren batez besteko prezioa 1.000 euro inguru baita. Gazteek zailtasun handiak dituzte etxebizitza bat eskuratzeko, eta ia 13.000 pertsonak eskatzen dute alokairu soziala eta eskuragarria.
Halaber, ez du inolako ikaskuntzarik islatzen bi urte hauetan bizi eta sufritu ditugun pandemiaz. Gobernuaren hiri eredua ez dago prestatuta etorkizunean gerta litekeen pandemia baten aurrean erantzuteko, ezta gure hirian eta gure bizitzetan jadanik ondorioak dituen larrialdi klimatikorako ere. Nolabait esan, Hiri Antolamenduko Plan Orokor berria zaharkituta eta eguneratu gabe sortu da.
Plan berri horrek orientazio argia eman beharko luke ondo planifikatutako eta kudeatutako urbanizazioa GJH Garapen Jasangarriaren Helburuen lorpena bizkortzeko indar eraldatzailea izateko. Ahaztu gabe Garapen Jasangarrirako Helburuak direla nazioartean adostutako itun global bakarra, klima aldaketari heltzeko helburua duena eta justizia soziala sustatzen duena. Horregatik, helburu horiei begira bideratu behar ditugu gure asmoak hiri modernoa eta demokratikoa izango bada.
Bilbon handikiro pentsatu behar dugu; izan ere, klima larrialdiari aurre egiteko funtsezko eragilea izan daitekeen hiria da, migrazio fluxuen kudeaketa etikoa egiteko gaitasuna duena, etorkizuneko pandemiei edo beste erronka global batzuei aurre egiteko udal tresnak dituena. Alde horretatik, defendatzen dugun Hiri Agenda berriak ekarpen positiboa egin dezake gure auzoak inklusiboagoak, seguruagoak, erresilienteagoak eta iraunkorragoak izateko. Azken batean, eta egiteko asko dugun arren, lanean jarraituko dugu gure hiria gure bizitza proiektuak gauzatzeko eta gure ametsak betetzeko aterpe segurua izan dadin.