Nerea Ibarzabal
Belarriak zulatu zizkizutelako jaio berritan inork ez zintzan mutiltzat hartu, ilerik ez zeneukanean ere diademak jartzen zizkizutelako helburu berberarekin, ahul eta eder izateko hezi zaituztelako, neurritsu, alai baina ez marizoro, serio baina ez haserreti.
Igor Elordui Etxebarria
Asteon, istorioari darion maitasunagatik, xalotasunagatik eta ausardiagatik bihotza kuzkurtzen duten albiste horietako baten berri izan dut. Eta ez da Hollywoodeko film bat; beharrik ere ez, gainera. Hemen daude protagonistak, gure artean, kasu honetan Barakaldon.
Nerea Ibarzabal
Izango zenuen honezkero kazetari alemaniar tranpatiaren berri. Claas Relotius Der Spiegel astekari sonatuko erredaktore kuttunetako bat izan da duela gutxira arte, hainbat sari jasotakoa bere erreportaje bikainei esker —CNNk urteko kazetari izendatzeraino—. Baina berarekin elkarlanean aritutako kazetari freelance batek, Juan Morenok, argitu duenez, erreportaje faltsuak idatzi izan ditu Relotiusek behin baino gehiagotan. Asmatutako pertsonaiak, izenak, gertaerak, elkarrizketak… istorioak eta hitz egiteko prest zeuden pertsonak aurkitzen zituen berak, gainerakoek lur agorra besterik ikusten ez zutenean. Zelan ez, ba? Imajinazioak ez baitu mugarik. Erredakzioko egiaztatzaileei ziria sartu zien hamaika aldiz.
Igor Elordui Etxebarria
Aitzinsolasa: Euskadi Irratian entzun diot Adolfo Arejita euskaltzainari esaten hobe dela, bere uste pertsonalean, erabiltzea errelatore, eta ez kontalari, kontari edota kontatzaile. Hau da, maileguaz baliatzea, mementoz behintzat, zehatzago eta zuzenago lotzen zaiolakoan moda-modan dagoen gaztelaniazko relator delakoaren adierari. Nire ustez, hor hasten gara galtzen (baina hori beste baterako).
Nerea Ibarzabal
Elkarrengandik geroz eta urrunago bizi garelako agian, edo dagoeneko aterik ez diogulako inori zabaltzen, ezta zabaltzeko eskatzen ere, edo baserritarren alaba kaletartua izatearen traumak jaten nauelako barrutik. Ez dakit zehazki zergatik gustatzen zaidan hainbeste santa eskea, baina horrelako arrazoi mordo baten arteko nahasketa dela uste dut. Amallon irteten gara zapatuz, eta 30 baserri inguru igarotzen ditugu urtero, eguraldia dena delakoa izanda ere —normalean, beti txarra—.
Igor Elordui Etxebarria
Gogoan dut aspaldiko txiste bat, txiste bat-edo. Honela zen, gutxi gorabehera: gizon batek, kalean, pasieran, ezagun batekin topo egiten du, eta, aurpegiera oso tristea dakarrela begitanduta, ea zerbait gertatzen zaion galdetzen dio. Erantzuna baietz, emaztea hil zaiola eta lur jota dagoela. Eta orduan, gure paseariak: “Hara, ba, bai ondo hasi dugula eguna, zuri emaztea hil, niri giltzak galdu…”.
Nerea Ibarzabal
Izugarri gustatu zitzaidan duela astebete Samara Veltek Twitterren jarri zuen argazkia. Mesanotxeko liburuen dorre erraldoia, eta mezu bat: “Mesanotxean pilatuta daukagun liburu-sortaren altuera da gure burua engainatzeko daukagun gaitasunaren neurgailua”. Geure burua engainatzea, arte gizatiar liluragarri hori. Neroni ere islatuta ikusi nintzen dorre hartan; areago, etxeko puntu ezberdinetan sakabanatutako dorre txikiagoak egitera ere iritsi naiz, neure buruari irakurtzeko aukerak eskurago jartzeko. Eta ezer ez, dena gezurra. Neuk jarri amua, buelta eman eta neuk irentsi.
Igor Elordui Etxebarria
Autogestionatutako bederatziehunka bengalar, erromani, eskimal eta guantxe. Inposaketa inposatzailea da inpunitatea. Intendentearen interesgunea intermodala da eta interpelazio intimoa egin dio, intrigaz, inuitari: In vitro irabiakia egiterik badago?
Nerea Ibarzabal
Trukean zerbait lortu arte maite zaituen ohe-kidea bezala, konpromisoz jasaten zaituen aitaginarreba bezala, zu kontratatzeko inongo asmorik izan ez eta hala ere lan-elkarrizketa egiten dizun nagusia bezala, bakarrik eguraldiari buruz berba eginez gero —bestelako gai bat ere ukitu barik— ondo konpontzen zaren bizilaguna bezala, faltsukeria berarekin, gure jendarte maiteak “onarpen probisionala” eskaintzen die zenbait herritarri. Behin-behineko kidetasuna, zuzentasun politikoak behartuta egiten den gutxieneko keinu hori. Adibidez, Errege eguneko kabalgatetan pertsona zuriak aurpegia beltzez margotuta ateratzeari utzi, eta benetan azala beltza duten pertsonei erregez mozorrotzeko aukera ematea da herri askotan egin dena, eta gehiengoak onartu zuela zirudiena —kabalgaten zentzua bera eta errege eguna ospatzen duten errepublikazaleen kontraesanak beste baterako utziko ditugu—.
Igor Elordui Etxebarria
Atsegin du egoitzako errutina hausteko modu hori. Medikuak esan zion oso modu ona zela gaitzari aurre egin eta sormena, eskulanak eta memoria uztartzeko. Ostiralero egiten du halako bat. Bere postalak dira. Azkena aurreko guztiak egin dituen modu berean egin du: folio-tamainako kartoi mehe zuria hartu, erditik moztu eta, alde batean, pentsatu duen esaldia idatzi du. Beste aldean argazki bat itsatsi du eta errotuladore fin batez, ahalik eta letra dotoreenaz, data jarri dio: Abenduak 21.
Gero, postalak gordetzen dituen kutxa zabaldu eta egindako guztiak banan-banan ateratzen joan da, geldiro-geldiro. Kronologikoki antolatuta daude, zaharrenetik berrienera.
