Urriaren 28an, CIVERSITYk, Kultura Irekiak eta Bizkaiko Foru Aldundiko Enplegu, Gizarteratze eta Berdintasun Sailak Auzoak jardunaldi batzuk antolatu zituzten, emakumeek auzoen bizitzan egiten duten ekarpena islatzeko. Gizarte patriarkal honetako emakumeok haurrak eta adinekoak zaintzen ditugu, lanpostu feminizatuen prekaritatea pairatzen dugu, eraso sexistak jasaten ditugu… Beraz, argi daukat hiria beste ikuspuntu batetik ikusten dugula, eta, horregatik, funtsezko pieza bat gara gizarte mugimenduetan eta, nola ez, auzo elkarteetan.
Askotan, iruzurgilearen sindromea deritzona dela eta, kostatu egiten zaigu gure lanpostuetan edo kide garen elkarteetan goi karguetarako geure burua aurkeztea. Gehiago kostatzen zaigu batzarretan eta bileretan hitz egitea. Gure iritzia zalantzan jartzen dugu. Oso ohikoa da gure esaldiak hastean honakoak entzutea: “Ez naiz oso aditua gai honetan, baina…” edo “ez dakit adierazten jakingo dudan…”. Hori gertatzen zaigu, oro har, gure haurtzaroan ez gintuztelako jendaurrean hitz egitera animatu eta askotan gure konfiantza etengabe murrizten delako historikoki maskulinoak diren gai batzuetan gure iritziak gutxietsi direlako.
Hala ere, Bilboko auzo mugimenduan emakumeen presentzia handitu da erantzukizuneko postuetan: lehendakaritza, diruzaintza, idazkaritza. Horrek, askotan, erru sentimendua dakar, denera ez iristeagatik edo nahi dugun moduan ez egiteagatik.
Batzuetan, erakundeen barruan, bizi garen gizarte patriarkalaren itxaropenak errepikatzen dituzten rolak esleitzen zaizkigu: zaintzaileak, gatazken kudeatzaileak, moderatzaileak, idazkariak (oroitarazteko mezuak bidaltzen ditugu, aktak jasotzen ditugu…) bihurtzen gara. Nahiz eta liderraren postuaren ezinbesteko ezaugarriak direla uste dudan, ez dira gizonezko lider bati esleitzen zaizkion ezaugarriak.
Bizitza publikoan dugun parte hartzeari dagokionez, onartu behar da desberdina dela. Emakume baten bizitza militanteari jarraituz gero, ama izateko orduan gailurra sumatzen da, eta hori aitengan ia ez da antzematen. Gainera, elkarteen eta instituzioen bilerak edo batzarrak gutxitan birbideratzen dira emakume horien parte hartzea bermatzeko.
Erakundeen lana da emakumeek bizitza publikoan parte har dezaten sustatzea. Horretarako, honako hauek sortu behar dituzte: kontziliazioa sustatzeko laguntzak, emakume militante baten kasuan hirukoitza den lanaldiarekin laguntzeko, eta bizitza publikoan parte hartzen lagunduko diguten tresnak eskaintzeko formakuntzak eskaini.
Gure militantzia guneek seguruak izan behar dute; horregatik, Bilboko Auzo Elkarteen Federazioan barne protokolo bat sortzen hasi da, emakumeak eroso eta seguru senti daitezen militatzen. Nire ustez, gizartea zaintzeko, bizitza publikoan ekarpenak egiteko, geure burua zaintzen hasi behar dugu; horregatik, oso garrantzitsua da elkarguneak sortzea, esperientziak partekatzeko eta gure potentziala erakusteko topaguneak baitira.